Yazar: Zeynep Özer

Rahman ve Rahim Allah adına;

Özür dilerim Rabbim. Yokluğun dipsiz kuyularından varlığımı çıkartıp varlığımı yokluğuma tercih etmene karşılık kendimi küçümsediğim için.

Özür dilerim Rabbim. Lütfettiğin hayatın pek çok şey ve pek çok şeyle ilgili olduğunu görmezden gelip yalnızca basit bir şey olduğunu düşündüğüm için.

Özür dilerim Rabbim. Kainatta bir tane daha ben olmadığının, gökyüzünün altında bana ayrılan yeri başkasının dolduramayacağının, bir diğerinin hayal ettiğim gibi hayal edemeyeceğinin, benden başka biri olmamı isteseydin zaten öyle yaratacağının, beni ben yapan özümle sende değerli olduğumun idrakine varamayıp kendim olamadığım için.

Özür dilerim Rabbim. Armağan ettiğin hayatın anlamını dilediğin şekilde arayarak “ben kimim?” sorusuna anlamlı cevaplar aramayı önemsemediğim için.

Özür dilerim Rabbim. Gerçek olduğu yerde dururken doğru açıdan bakamayışımın üzerini gerçek yanlış yerde duruyor diyerek kapattığım için.

Özür dilerim Rabbim. Hayat beklemez giderken ve beraberinde bizleri de değiştirerek götürürken “herkes değişiyor” yanlışında asılı kalıp ne kadar değişirsek değişelim hep kendimiz olarak kaldığımız gerçeğini kaçırdığım için.

Özür dilerim Rabbim. Gelip geçici şeylerin hayatımı işgal etmelerine izin verip Seni hakkıyla aramayarak hayatımı o eşsiz, derin ve değerli anlamdan mahrum bıraktığım için.

Özür dilerim Rabbim. Hakikati ve Senin yolunu bilmeyi yaşamak sandığım için. Oysa bilmekle yaşamak bir değilmiş.

Özür dilerim Rabbim. Zahiri bal, batını zehir olanlara meylederek dost deyip bakmakla görmenin ayrımına eremediğim için.

Özür dilerim Rabbim. Kalbimin kapılarını türlü vesilelerle her çaldığında o kapıları ardına kadar açmak varken, kiminde sadece kim gelmiş diye bakıverdiğim kiminde de bir ses duydum ama kim bilir neyin nesiydi diyerek olağan bir şeymiş gibi karşıladığım için. Oysa duymakla dinlemek bir değilmiş.

Özür dilerim Rabbim. Sevmek ile sevilmek arasında kaldığımda hiç tereddütsüz sevmeyi seçip “biri beni sevmediğinde benden bir şey eksilmez” deyip en büyük istisnasını unuttuğum için. Oysa insanın Rabbi tarafından sevilmesi nefes almak gibi bir şeymiş.

Özür dilerim Rabbim. Kırılan şeylerin sadece sert şeylerden ibaret olduğunu düşündüğüm için. Oysa kalp de kırılırmış. Üstelik ne kadar yumuşaksa o kadar kolay kırılır ve o kadar derin yara alırmış.

Özür dilerim Rabbim. Merhameti yalnızca kalplerde aradığım için. Oysa merhamet yüze de yansırmış. Merhametli olanların yüzlerinin apayrı bir güzelliği varmış.

Özür dilerim Rabbim. İyilikten maraz doğar sandığım için. İyilikten maraz neden doğsundu ki? Maraz nankörlükten doğuyormuş.

Özür dilerim Rabbim. Arzu ettiğim şeylerin gerçekleşeceğine dair olan ümidimi her yeni günde doğan güneş gibi yılmadan diri tutmam gerekirken güneşle bulut arasında gölgelik yaptığım için.

Özür dilerim Rabbim. Adını anmadan tattığım ve hamdını unuttuğum nimetlerin için.

Özür dilerim Rabbim. Rahmetini üzerime serptiğin zamanlarda şükredemediğim için.

Özür dilerim Rabbim. Bilerek veya bilmeden ya da mecburen kırdığım kalplerin için.

Özür dilerim Rabbim. Bazı yaraları merhametinden başka hiçbir merhemin iyileştiremeyeceğini unutup kilitli kapılara, çıkmaz sokaklara saptığım için.

Özür dilerim Rabbim. Çok özür dilerim. Dünyanın lüzumsuz işleriyle kendimi yorduğum, bedenimi senin varlığınla dolduramadığım için.

Özür dilerim Rabbim. Her anını her saniyesini şükranla doldurmam gereken ciğerlerimi boş bir nefesle doldurduğum için.

Rabbim. Çok özür dilerim.