Önce başkalarından kurtul diyor Buda
Öncesi mi var
Ne zaman yaprak olduk
Nereden esti rüzgâr
Nasıl başlamalı
Uygarlık dediğin kaba gölgeleri insanlığın
Üzerimizden geçiyor
Ezici
Yok sayılıyoruz bu gölge karanlıkta
Yolu aydınlatan ışık göz alıyor
Belirsizleşiyor ak ve kara
Akıl sınırlarını arıyor
Sayfalar yığılarak yükselirken
İnsanlık çoğaltmakla avunuyor
Karanlık zulmederek örtüyor
Üşümekse ayıp bu çağda
Adam ve kadın düşüyor karanlığa
Küfürle bakıyor adam
Kadın örtülerine bürünmüş
Yüzleri ışığı istemiyor
Müziğin gürültüsüne yaltaklanarak
Kuytulara sığınıyorlar
Arrinconamela
İnsanlar
Bize ettikleri de ne böyle
Çarpıyor yontuyorlar
Özümüze karışıyorlar
Her şey yetişiyor bize
İzler var dört bir tarafımızda
Ne yöne dönsek şaşırıyoruz
Biraz eksik biraz fazla
Kuşlar bir başka uçuyor
Deniz bir başka
Elmalar
Eski tatlar yok
Günah bile masum değil
Artık
Kelimeler resimler taşlar
Güzelliğe uyuyor
Yaratılış ne kadar da uzakta
Düşüyor tutunacağımız son ip
Kaybolunca eskinin izleri
Yarattığı kanserle övünüyor insan
Bir bulunsa çaresi
Herkesten ve her şeyden kaçıp
Evveliyata Dönsek
Mağaradaki gölgeyi görsek
Orman bizi yeşiliyle sarsa
Bir ceylan olsa diş geçirsek
Sonra silsek ağzımızdaki kanı
Güneşin altında gerinsek
Ah
İyi bize yaramıyor
Doğanın ilk sahibi gibi davranıp
Kötüye sığınıyoruz
Lanet olsun
Çiftçilere bilginlere ustalara simsara
Tuzağa düştük
Bir deli lazım bize
Mehdi olur veya deccal
Bir canavar olsun
Tanrılardan turşu yapan
Karnında kuralların kalabalığı
Bütün büyükleri yıkan
Bir canavar
Yavrusunu geri alan
Bir canavar
Bizi doğaya mecbur kılan
Üstümüzdeki örtüleri kaldırıp
Bize üşümeyi bağışlayan
O zaman belki bir nefes doğar ormandan
Koşmayı bırakır da durmayı bilir insan
Küçüğü sever
Tutunur bulutlara
Yaprak döner doğasına
Güneş ısıtır
Hava dolar soluğuna
Sırtını bir ağaca yaslar
Kuşlarla uçar onlarla ıslık çalar
Ağaç bir kovuk verir ona
Adam ve kadın sığışır o kuytuya
Müzik başlar yeniden
Arrinconamela
Sonra sonra biri kazmaya kalkar
Oturtur onu canavar
Kırar kürekleri baltaları çitleri
Salar hayvanları zincirleri
Hatırlatır beşeri ve öncesini
Anlar o zaman insan yaradılışı
Kovuğuna döner
Terk eder ahir zaman efsanelerini
Adam ile kadın kadar uzak şimdi bizden
O masum ilk günah.
Ah!
Eyne’l mefer?