YineDergi, dergi çıkarma hevesinden vazgeçememenin sonucu olarak yıllar önce ortaya çıkmıştı. İlk editörü Yasin Ramazan, fakülte koridorlarında tanıdıklarına “yazı yaz”, “yazı yaz” şeklinde baskı yapmaktan usanmıyordu. Dergi açısından epey canlı geçen birkaç senenin ardından tabiri caizse bir fetret dönemine girildi. Derginin ayakta durmasını sağlayacak grup üyeleri gelecek planlamalarıyla daha fazla meşguldüler. Sonuçta fakülte bitmiş ve hayat bütün sorumluluklarıyla başlamıştı. Bir ara Ömer Faruk Çevik, Bursa’da beraber bulunduğu arkadaş çevresiyle tekrar canlandırmaya çalıştı YineDergi’yi. Yeni yazarların, yeni yazıları yayınlandı. Bu dönemin itici gücü okumaya, yazmaya ve tartışmaya hevesli genç bir birikimin varlığıydı; ama bu yeni dönemin ömrü fazla uzun sürmedi. Sonrasında Halim Yar, dergiyi tekrar canlandırmak için üçüncü dönemin başlangıcını yaptı. Üzerinden bir yıl geçtikten sonra bugün, YineDergi’nin editörlüğünü devralıyorum. Bu yazı da bilhassa geçtiğimiz üçüncü dönemi değerlendirmek, teşekkür borcunu ifa ve yeni dönemin ilamı için yazıldı.

Öncelikle ifade etmek gerekir ki YineDergi’nin kurucusu olması hasebiyle Yasin Ramazan ve fetret dönemi içinde dergiyi canlandırmak için samimi gayretlerini ortaya koyan Ömer Faruk Çevik her türlü teşekkürü hak etmektedir. Bir dergi kurmak, onu editör olarak ayakta tutmaya çalışmak kolay bir hadise değil. En azından editör olarak sizin gündeminizi işgal ediyor ve ona hatırı sayılır bir mesai harcıyorsunuz. Dergi için harcanan mesai açısından baktığımda Halim Yar’ın editörlük yaptığı geçtiğimiz dönem gerçekten emek mahsulüydü. Bu dönemi, öncekilere tafdil etmek için söylemiyorum; ama üçüncü döneminde YineDergi bir düzene kavuştu. Düzeni hem görsel açıdan, hem de yazıların planlanması açısından hemen fark edebiliyoruz. Öne çıkan etkileyici bir görselle sunulan yazı akılda kalıcılığı artırıyor; yazıların belli tarihlerde girilmesi ise okuma ve değerlendirme süreçlerinin karmaşadan uzaklaşmasını sağlıyordu.

Üçüncü dönemde derginin “fikir”, “sanat” ve “kitap” şeklinde üç ana başlık altında tasnif edildiğini gördük. Her ne kadar bu dönemde yayınlanan yazıların çoğunluğu kitap değerlendirmesi olsa da yazı katkılarının zenginleşmesi ile beraber hedeflenen çeşitliliğe ulaşılabileceğini düşünüyorum. Şimdilik önemli olan kategorize etmek açısından bir temelin atılmasıydı, Halim Yar’ın editörlüğünde bunun başarıldığını söyleyebiliriz.

Üçüncü dönemin belki de en önemli özelliği yazı kalitesinin, önceki dönemlere nazaran fark edilir ölçüde artmasıydı. Bu durum editörün, dergiye gönderilen yazılar üzerinde fazlasıyla mesai harcamasından kaynaklanıyordu. Yayınlanan birçok yazının, karşılıklı birkaç düzeltme aşamasından geçmesi kaliteyi ister istemez artırıyor. Bu dönemde Halim Yar’ın film; Bilal Değirmenci’nin ise kitap değerlendirmeleri kalitenin örnekleri olarak dikkat çekti. “Fikir” başlığı altında Gürbüz Deniz Hocamızın katkıları büyük oldu. Birer yazıyla da olsa Yasin Baybara, Ferhat Taşkın, Ali Haydar Peçe, Abdullah Kavaklı gibi yazarların katkıları da zikredilmeye değerdi.

İlahiyat menşeli bir grubun yayın organı olarak YineDergi, mevcut haliyle dahi içerik zenginliği olarak dikkat çekiyor. Yeni döneminde aynı zenginliği sürdürmek ve mümkün olduğu ölçüde artırmak için elinden geleni de yapacak. “YineDergi” adlandırmasında zımnen ifade edildiği gibi sürekli yeni şeylerin peşinde koşmak insanın her şeyden önce hayatını bereketlendiren bir şey. Gürbüz Hocamızın meşhur yorumuyla “iki günü bir olanın ziyanından” kurtulmak için yeni kitapların, filmlerin, müziklerin ve fikirlerin peşinde koşmak gerek. YineDergi, bütün bunların platformu olmaya devam edecek. Editörlük bayrağını her türlü takdirin üzerinde bir liyakatle taşıyarak devrettiği için Halim Yar’a teşekkür ediyorum.