Yazar: Mehmet Safa Biçer

Hey betonların altındaki arkadaşım,

Beni duyuyor musun?

Arkadaşım dediğime bakma, birkaç gün öncesine kadar geceleyin bir sokak başında karşılaşmış olsak merhabalaşmazdık bile, tanımadıklarıma selam vermiyorum ben şahsen.

Şimdi değişti her şey, kaderde bu kapkaranlık gökyüzünün altında toz toprak içinde karşılaşmak da varmış.

Kaderden konuşmayalım istersen, siyasi bir polemiğe dönüştü o bugün.

Birisi sorumluluktan yırtmak için kader dedi, başka insanlar öfkeliler kadere.

Mürekkep yalamış adamlara göre kader denilen şeyi insan kendisi yaratırmış.

Telefonumun ışığının toz hüzmeleri arasında aydınlattığı patika yolda yürüyorum.

Sokak lambaları mı? Artık yok onlar.

Canım arkadaşım, kimin nesisin, dün ne işle meşguldün hiçbir fikrim yok.

Neden canım cicim olduk şimdi onu da bilmiyorum.

Umarım başkalarına hayatı zindan eden birisi değilsindir.

Ne olursan ol şu an bir süper gücüm olsun da seni oradan kurtarayım isterdim ama üzerinde kaldıramayacağım yığın yığın betonlar var.

Nefesini idareli kullan diyeceğim ama sana umut vermek istemem dostum.

O kadar çok yıkıntı var ki birileri gelip sizi kurtarmak istese dahi hepinize yetişebilir mi hiç ama hiç emin değilim.

Yaşasan da ölsen de hiçbirine tam olarak sevinemeyeceksin bu beni kahrediyor.

Çünkü sevdiklerini yolcu etmek daha acıdır!

Gerçi ölümle ilgili bir şey bildiğime emin değilim.

Emin olmak bir yana hiçbir şey bilmiyorum.

Ölümle ilgili bir bilgiye benden önce ulaşırsan bana da anlatırsın diyeceğim ama

Çok saçma olur bu.

Kim ölüme erip bir faniye bunu anlatmış ki sen anlatasın.

Ağzımdan yel alsın arkadaşım neler diyorum ben.

Yaşamak için umut hep vardır.

Hem ben bir gazeteciyim, senin iniltini cümle aleme duyurabilirim istersem.

Ama senden çok var ve henüz gelip giden de yok.

Sadece senin şehrin değil bir sürü şehir yıkıldı biliyor musun?

Asrın felaketi diye bir şey duydun mu sen?

Hiroşimadaki patlamanın on katı diyorlar…

Yedi cihan yedi cihana katılsa hepinize yetişemezlermiş.

Kalmayacaktın dostum o enkazın altında, kaldıktan sonra geriye yapacak çok da bir şey kalmıyor.

Bu oturduğun bina eski miydi, bakımlı mıydı, deprem yönetmeliğine uygun muydu?

Demirlerine betonuna falan baktırdın mı hiç?

Yoksa kiracı mıydın gariban mıydın? Kötürüm müydün yoksa?

Emekli miydin? İşsiz miydin?

Sizin bu yıkılan evlerinizi yapan müteahhitlerin yatacak yeri yok diyorlar.

Kaçmaya kalkmış bazıları biliyor musun? Ama yakalanmışlar, devletimiz sağolsun.

Aslında sadece müteahhit değilmiş, bu zincirleme bir ihmal işiymiş. Şöyle bir kazısan nice büyük adam altında kalırmış.

Onu boşver de sen bana fakir miydin zengin mi onu söyle!

Bir afette zenginler de ölüyorsa o gerçekten büyük bir afettir.

Kim demiş hatırlamıyorum,

ama şunu biliyorum ölüm bazen gelirken insanın cebine bakar dolu mu boş mu diye.

Gerçi dolu da olsa kurtarmaz nihayetinde ölüm her zaman galip gelir.

Bak şom ağzımı yine açtım, yaşayacaksın sen ne ölümü!

Kimsin, necisin, neyin nesisin bilmiyorum ama can u gönülden istiyorum yaşamanı.

Sabret dostum, yaşam üçgeni dedikleri şeyin ortasında kaldın belli ki, bu bile bir şans bir umut…

Hepimiz öğrendik biliyor musun, depremle ilgili epey bilgilendik sen o betonların altındayken.

Sahi telefonun yanında mıydı, eğer hattın da çekiyorsa sosyal medya yoluyla yardım isteyebilirsin.

Twitter kapalı olabilir, gerçi vpn ile engelleme aşılabiliyor ama uğraşma bence.

Onun yerine whatsapptan güvendiğin insanlara ulaş onlar yaysınlar yardım çağrını.

Daha birçok faydalı telefon uygulaması yaptılar ama bunlara ulaşman zor olur.

İnsanlar bayağı çabalıyorlar biliyor musun sizin için…

Her yerden tır tır yardımlar falan geliyor.

Ama asıl önemlisi arama kurtarma ekipleri geliyor.

Biraz geç geldiler organizasyonda bazı aksaklıklar olmuş ilk başlarda ama çözmüşler.

Umarım sıra sana gelinceye kadar yaşarsın güzel dostum.

Ben gideyim artık arkadaşım, senin sesini duyurmaya gideyim.

Sabret arkadaşım biraz daha sabret.