Ölünün gırtlağından siyah beyaz kelimeler tırmanmaz

Donuk alnına çizili besmele kıpırdamaz artık

Gün kül iken perde beton açılmış bekliyor

Bellidir ki kış kapıda… Üstüne kar buruğu sinmiş

Dillerden çözülen tohumlarla hatıralar toprağa karılıyor

Tuhaf! Bunu duymamıştım önceleri

Acı göğsünde… Soğukla sarmalanmış seğiriyor güç belâ

Mermeri mi tomruğu mu kucakladın? Belli değil

Şom arzun kabullenilmiş mi yoksa! Esefle…

Gitti son defa gitti dönmeyecek

Ellerinde nasır ayağında mantarla

Uzamış tıraşı hırpani bakışıyla uyuyor şimdi

Gitti… Hatalarını yükleyeceğin tek kişi gitti… Öylece… Kalmadı artık