Yazar: Mustafa Barış

Gün doğmadan nelerin doğacağını kimse bilmezmiş,

Kim kesmeden umudun O’na güvene, fazlı kadrinmiş.

Yalnız gündüzler mi sandın, geceler de hep O’nunmuş,

Konuş karıncayla, arıyla, kuşla ruhun sağlığı sohbette gizliymiş,

Allah insandan hamd ve şükür ile ağır yükü ebediyyen kaldırabilirmiş!

Şol kişi çalış, emek koy, aklın terinden kazan, ihtimal, rızkın darlığı nihayetmiş.