Şiir: Nusrettin Öztürk

Bir dal bir elif 

İnsana kafi

Bir tel bir zülüf

Kul eder şahı

*

Bir vav bir ayın

Ademe yeter

Bir kul bir boyun

Son demde biter

*

Bir nun bir de mim

Anlamaz ilim

Bir ruh bir cisim

Kalmaz mecalim

*

Bir lam bir de he

Gönle sırlanmış

De la ilahe

İlla rahmanmış

*

Bir se bir de da

Gönülde sada

Bir dil  bir gergef 

Yazgıda sedef 

*

Bir ye bir de ha

Haydi salaha

Bir fe bir de ve

Kurtuluş tövbe

*

Bir sad bir de dat

Unutma evlat

İyiye yol ver

Kötüye inat 

*

Bir şın bir de sin

Hatırla kimsin

Bin sus bir söyle

İş başı hilim

*

Bir ra bir de cim

Şeytan-ı racim

Bir kibir bir kin

Son: nar-ı cahim 

*

Bir kef bir de kaf

Rabbim duam: af

Son sözüm rızan

Ben, laf-ı güzaf