Şiir: Mahsun Yıldırım

Bahar tomurcuğu gibi doğurgan 

Berrak bir nehir akıyor düşümde

Akıntısına kapılıp gidiyorum  

Nifak, kapalı kapılar ardında kalıyor

Düşlerim, umudun barhanası. 

Duvarlarda, saflığın ve masumiyetin tablosu

Birden yırtılıyor düş cibinliği

Kapılar, açılıyor ardına kadar

Seherde duruyor zaman

Gün, geceyi doğuruyor   

Ve yaprağa dönüşen tomurcuk toprağa düşüyor.

Bu bir yok oluş mu,

Yoksa yeniden doğuşun hikâyesi mi Tanrım?