Günler ki gördün mavi, koyu, beyaz

Karkas bina önlerinde o kirli kumsallarda

Şeytanminaresiyle deniz satıyor… Pasaklı sulardan

Kulağını kabartmış öylece

Yol aşağı seyirten sürüsüne bereket lakırdılardan

Tek eksiği ateşle adres sormak nedense

Duman yüzlü adamların parmakları, çakmakları işlemez bilirsin

Serçeler yabandan boşanmamış, donuk çerçeveler tutuşmadık şimdiden

İkindi manolyaları süzgün, pencere önlerinde üşütmüşler besbelli

Sararmış tüller… Yüzleri maviye vurup vurup ağartmayacak

Kadife karanlıkta… Düşlerin derinliğinden su çeken gülüşü

Gülüşünü nasıl özlemiş günler bilmezsin

Damla sakızı tenin, tütünü ansıtan yokluğunla kastını aştığın besbelli… Hep öyle kal!