Yazar: Sümeyra Çelik

Prangalarından kurtulan kış, isini beresini toparlayıp uzaklaştı başkent bacalarından. Şehrin griliğini kıran tek şey gökyüzü olduğu için, ağaçsız semtlerde göğe bakarak anlaşılıyor cemrenin düştüğü ve bir yerlerde akasyaların yeşerdiği. Her ne kadar şehirde mevsimler suni yaşanıyor olsa da, bu yılın baharı küresel hapsin en uzununu yaşayan yerliler için yeni bir depresyonunun başlangıcı…

Şehrin kuşları bile küskün, pervazlara yem döksen de, su koysan da yanaşmıyor. Balkonlara döşenen CD’lere alınmışlar bir kere. Biçilen yuvalarının yerine dikilen huzursuz evlerin misafiri olmak için aptal olmaları gerekir. Ha bir de kuş beyin mevzusu var, ötelenmenin böylesi. İnsanlığın varlığa dair bilinçsizliği, alt üst ettiği tabiat değeri, geleceğe göz devirip bugünü tüketişi… Bedelini baharsızlık ve kuşsuzlukla ödemeye başladık. Farkına varanlar pencerelerinden barış türküleri söylese de, birileri hala dikenli tellerle bezemeye devam ediyor çatılarını.

Yürüyorum Dergah’tan Ulucanlar’a doğru. Ciğerimi ödüllendirmek için egzoza bulanmış Ankara kokusuyla. Yaptığım onca planın fazlalığına bi’ dur demem gerektiğini düşünürken, aslında yeni bir plan daha eklediğimi idrak edip kendi kendime söyleniyorum.

Önüme çıkan tüm kapıları aralıyorum. Yine bir kapı, kirpiklerimi saklıyorum aşınmış kirişlerin arkasında. Ne var ne yok kedi çevikliğiyle gözlemliyorum, cezbetmiyor, parmak ucuyla sıyrılıyorum, kapatırken kapıyı menteşe gıcırdıyor. Yine söyleniyorum. Ben ne çok söyleniyorum.

Tahterevalli özlemimi dindiren bozuk kaldırım taşlarını adımlıyorum. Bir pencere çıkıyor karşıma. Sinek pisliğine bulanmış, köşelerinde örümcek imparatorlukları kurulmuş, ipekmişçesine bezemişler ağlarını. Onlara aldırmadan dayıyorum yüzümü cama içeride ruhumu ısıtacak bir şey var mı diye.

Duruyorum, “birbirini kovalayan, ufak bir tökezlemede izdiham çıkan günlere sahipken bu yeni meşgale arayışı neden?” diye soruyorum ve aklıma İlhan Berk’in bir cümlesi geliyor “insan yaşarken bilmez yaşadığını.”

Yeni bir iç hesaplaşma başlamadan mesaj atıyorum anneme “çay var mı?”