Şiir: Mücahide Yıldız

Esirleriyiz bulutlar gibi dağılan zamanın

Bir toz tanesi kadar bile misafiri değiliz bu dünyanın

Ellerime bak, bak ki gör ellerimi

Zaman, değirmeninde öğütmeye başlamış bile beni

Gözlerime bak, içinde çırpınıp duran damlaları saklayamıyorum

Düğümleyemiyorum boğazıma olup biteni 

Yeşeremiyorum, debelenip duruyorum üzerinde toprağın

Eflatun’un mağarasında yaşıyorum, güneşlere bakamıyorum

Sanki biri zincirimden ayırmış beni, korkuyorum illa ki çıkamıyorum

Bir kez daha ellerime bak, zaman geçiyor durduramıyorum

Atlar nereye koşuyor, ırmaklar ne yana akıyor, ellerim niçin titriyor, bilemiyorum

Ben, yaz tatillerini atlaslara bakarak geçirmiş sıradan bir çocuğum

Büyümüşüm ki atlaslarımı bulamıyorum 

Eski neşemden bir uçak yapıyorum

Belki ölüyorum, belli ki ölüyorum

Ellerime bak, gözlerime bak

Zaman, değirmeninde öğütmeye başlamış yine beni