Kadınlar ormanında filkulaklı yapraklar açar

Boyutları başka türden yeşil

Adam boyu

Çan çiçekleriyse patlar

Karman çorman

Saçı duygusuyla eşleşik

Düzse duygusu da işler

Elleri kafasına örtü koşarken

Tırnağı hızla uzar da düşer

Esmeyen yel engel değil tohumlar serpmesine

*

Kadınlar ormanında kelebekler korunur

Kozasında ipeklerle

Mayalı her ağaç

İçine akan reçineyle

Boğulur da yeniden boşanır

Yabanıl meyveleri kokuyla uçar

Hafif bir iksir eksiklerini örter

Dahaden incinmişken açıkta

Döktüğü çekirdeği

Topluyordur yılgın ruh haliyle topraktan

*

Kadınlar ormanında kadın yitik bir tekil

Kasıp kavuruyor delişmen

Arzuları

Sicim sicim inen su yukarıdan

Her bir kadın kuşkuyla

Bakışır birbirine

Yerini terk etmez yalnız

Kapısı açık ya kapalı

Yaslanmış yıllara

Kırışık alnında çiğ taneleri toplanmış

*

Kadınlar ormanının kalbine inince

Dümdüz

Etekleri silme gülen nar

Dolanır

Tohum ya çekirdek için değil

Sağalmaya kapanır

Orman

Kuşanır gür şeklini

Gün ağarır, gün gelince

Gülüşler ekşileşir, derken acıdır sonu

*

Kadınlar ormanında

İki yazı okudum “beni sev, dediğim olur”