Yazar: Seyit Köse

 

Hepsi de tanımsız güzelliğinin duvarları üzerinde

Yaklaşamıyor ona kelimeler

Karanlığın birinde çoğalıyor çünkü hep özlemin

Çiçek çiçek ağaç ağaç görünüyorsun

Yaşamdan sökülüp atılmak istenirse güzelliğin

 

Seni yol boylarında seni bulvarda seni müzede

Görünür kılmanın yüklendiği peyzaj

Seni bir alana düşürmenin bilgeliği üzerine

Sayfalar dolusu özür mizanpaj

 

Yanından geçilen sensin her gün geride bırakılan

Sen dikkatten kaçırılırsan uzuyor birden mesafeler

Ölümün hatırlanıyor en ideal anındır senin

Yersizliğin düşmekte olan her şehri utandırıyor

 

Uykularını yağmur soluyor kaldırımlarda

Çiçek çiçek ağaç ağaç geliyorsun

Kokularınla geliyorsun sesinle güzelliğinle

Saçlarım ıslanıyor yaklaşıyorum