Mona


Mona bir güldür

Dikeninden bana ne

Çingeneler sevmiştir Onu

Hamuruna kelebekler konmuştur

Annesidir çocukların

Tutar tutulur

Renk verir değdiğine

Küçüktür elleri

Dünyaları kucaklar

Dünyalıları sırtlar

Dokundu mu bir kere alır kederi

Aldıkça kirlenir dert etmez

İsyanı kendine

Monadır O Tanrı yazmış

Güzellikler Ondan gelir

Ya olmasaydı

2 comments

  • İlk okuduğumda da çok beğenmiştim. Tekrar okuyunca da aynı duyguya kapıldım. Bir gün misafirlikteydim dört yaşında bir kız çocuğu “ne güzel, su içer gibi…” demişti, iç çekerek ve kimseye hitap etmeden. Saçma konuları bölen kuş cıvıltısıydı sanki. Buradaki duruluk, sadelik şiirinde de var, ben öyle hissettim. Şiirde müsikinin aksadığı kısımlar olmakla birlikte şiir; çok nahif, şarkı şiir özelliği taşıyor. En çok hamuruna kelebekler konmuştur mısraını ve son mıraı beğendim. Bir yere kadar ne olduğunu anlatıp sonunda ya olmasaydı demek, değeri kat-be-kat artırıyor ve olumlu bir muğlaklık katıyor. Eline sağlık.

  • Ahmet’cim eline sağlık, ben de şiiri çok beğendim. Senin, kötücül olana daima kapalı olan bakış açını çok iyi yansıtmış. “Onca yoksulluk varken…” demek geliyor içimden 🙂

    benim en beğendiğim mısra ise “renk verir değdiğine” oldu. tekrar teşekkürler, bizi bu güzel şiirle buluşturduğun için…

Submit a comment

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s