Yo, hayır!
Büyük sözler söylemeyeceğim
Camdan ayakkabılarım mesela
Pırlantadan ayaklarım.
Sonra mesela
Boynuna sıra taştan kolyeler takmayacağım
Kırmızı rujdan topuklu
Simsiyah geceden öte
Yoktan daha yok
Uzaktan daha uzak
Ateşten daha yangın kadınların.
Hiç hatırlatılmayacak hiç unutulmayacak
Yasaklı kadınların.
Genç sevgililerin
Babil’in
Beni Israil’in
Ninova’nın gölgesine sığınıp
Boyumu aşan laflar etmeyeceğim.
Sadece bir iki kelime, susun ama iyi dinleyin.
Işıltılı zaferleriniz
Parlak zaferleriniz
Unutulmaz zaferleriniz sizin olsun.
Mağrur kasılmalarınız
Rahvan atlarınız
-hani şu yeleleri efil efil rüzgarda-
Alkışlarınız, çığlıklarınız, havai fişekleriniz
Dahi sizin olsun.
Bir çift mavi göz bırakın bana
Işığını henüz kaybetmemiş.
Ve bir de son olarak
Bilyelerimi geri verin.
YineDergi 
Ben de çok beğendiğimi tekrar edeyim. Bir de son olarak, mısrasından sonra etkisi, adıma azaldı. Gelgelelim şiir öncelikle kişiseldir. En sevdiğim ise ‘ateşten daha yangın kadınların’ ve ‘bir çift mavi göz bırakın bana’ mısralarıydı. Bunları hazırlamak için diğer mısralar söylenmiş, yani imajın yolu oraya varıyor. Selis bir müsikisi var.
şiiri çok beğendim. aklına yüreğine sağlık.
bir tek, baştaki ‘oh hayır’ ifadesi amerikanca ‘oh no’nun tercümesi gibi duruyor. ne varki türkçe okuyunca ‘h’ sesi de telaffuz ediliyor ve olumsuz değil olumlu bir ünlemi çağrıştırıyor. güzel bir tını olmuyor bence. ‘ah hayır’ veya ‘yo hayır’ denseydi daha yakışıklı olurdu sanki. yine de şairden sual olunmaz.. 🙂