“Çıt”
Ne kırıldı orada? Hayırdır, bir yangın mı var?
Çatı mı yıkılan
Bu kim, bu haykıran? Haykırış ki sadece bir “çıt”
Kadeh olabilir. İncedir. İnci’dir. Yerlerde mi toz toprak
Yaprak düştü belki. Sessiz. Farkına varılmadan. Ağlanmadan arkasından.
Gidişi çıt, ölüşü çıt.
Kalbim de ölmüş olabilir mesela.
Yoğun bir kederin odacıklarında saklanan
Geçmiş zaman
Ha varmışsın, ha yokmuş.
Ha duymuşsun, ha uyumuş.
Bundan daha hazini olmamalı.
“Çıt çıkarmayın çocuklar. Babanız uyuyor”.
Ha konuşmuş, ha uyumuş.
Ne kırıldı bilmiyorum. Neydi sonu gelen…?
ben şiirden çok anlamam ama bu şiirdeki başlıkla şiirin muhtevası arasındaki hermoni gerçekten harika bir tat bıraktı bu yorgun zihnimde 🙂
teşekkürler ilknur hanım.)