-bir ankara güzellemesi-

Evet, doğru söylüyorsunuz. Eğer öğrenci, asker ya da memur değilseniz hadi en fazla devlet baba’ya bi işiniz düşmediyse hiç bir sebebiniz yoktur Ankara için. Denizi yoktur mesela. Doğası… hele hele tarihi… Taş çatlasa 100 yıl. Ondan öncesi antik kent. Köy, kasaba, küçük şehir… Timurlenk’tir mesela aAnkara’ya dair en eski anımız. Yıl, binüçyüzbilmemkaç… Yıldırım Bayezid. Fetret devri falan işte… Ha bi de şu Yılmaz Erdoğan olmasaydı kimse farketmeyecekti yağan karı

Ankara’da öyle deniz kıyısında elele yürüyemezsiniz mesela sevgilinizle. En fazla bir parkta oturur, iki tur atarsınız kızılay meydanında ve dönersiniz ne olacak. Denize gerek yoktur ki Ankara’da sevmek için. Ankara’da yoktur sebeb sevmek için, o kadar.

Dostlarınız mesela sonra… Öyle oturup halleşeceğinizpek bi mekan da bulamazsınız ki… Fatih camiinin avlusuna bitişik surların dibinde çay ocakları yoktur mesela Ankara’da. Yine de bulursunuz bir dört duvar kendinize. Emek metrosunun Beştepe çıkışındaki boş tepeye kurulursunuz baktınız olmadı.Muhabbete mekan sorulmaz ki Ankara’da.

Allah sonra mesela… Öyle her kafanızı kaldırdığınızda bir minare çıkmaz karşınıza. Bilmem hangi hanın ya da metro durağının altına inersiniz namaz kılmak için.An gelir geçersiniz sarhoş kusmukları içinden. Müslüman olmak o kadar da kolay değildir Ankara’da.

Hele hele Ankara hiç kıyasa gelmez güzellikte mesela İstanbul’la. Ankara güzel değildir ki bi kere en baştan. Güzellik gibi bir iddiası da yoktur, olamaz da.Soğuk, kuru bir şehirdir işte o kadar. sevemez kise onu.

Ama bir gece kaldığınızda bozkırın ortasında başbaşa… yaslayıverirsiniz omzunz başınızı. İtmez o sizi, bırakmaz. Anılar defterine bir gül yaprağı kondurur gibi kondurursunuz gözyaşınızı toğrağa. Makyajı aktığında güzelliğin, kalakaldığınızda “insan”la başbaşa.