Yarım Ay (Niwemang) – 2006
Yönetmen: Behman Ghobadi
Senaryo: Behnam Behzadi, Behman Ghobadi
Oyuncular: İsmail Keffari , Hedye Tahrani, Gülşifte Ferahani.
İranlı efsanevi bir Kürt müzisyen olan Mamo, hayatının son demlerinde, Saddam rejiminin devrilmesi ardından Kuzey Irak’ta/Irak Kürdistanı’nda, 10 oğlu ile birlikte büyük bir konser vermek ister. Filmde, aylar süren prosedürler sonrası konser izni alabilmesi ile 10 oğlunu ve meşhur -ve tabi yasaklı- kadın müzisyen Heşo’yu biraraya getirerek çıktığı traji-komik yolculuk konu ediliyor. Niwemang görsel zenginliği yanında, Hüseyin Alizade’nin yaptığı müzikleri ile de dikkat çekiyor.
YineDergi 
filmden haberdar eden ferhat’a öncelikle teşekkür etmeliyim. konu gayet güzel işlenmiş. insan hakları hususunda bir duyarlılık oluşturmaya hizmet etmesi bakımından ayrıca değerli görülmeli bu film. ama her şey bir tarafa sadece bir türkü için bu film seyredilir… sadece bir sahne için…
otobüsle oraya buraya gidip adam toplamaya çalışan Mamo, kadın ses sanatçılarının sürgün edildiği köyden Heşo’yu alır yanına. Köyden kız alma 🙂 sahnesi de çok güzel olmakla beraber, esas işaret etmek istediğim sahne otobüste akşam vakti Heşo’nun türkü söylediği sahnedir.
“dil-i âlem şâd, dil-i men teng” diye biten türküyü nasıl da yanık söylüyor Heşo… o nasıl bir sestir… imkanı olanlar sadece o türküyü bile dinleseler anlarlar filmin ne kadar değerli olduğunu.
yarımay, bence yarım bir film. filmin hikayesi sanki aynı zamanda filmin çekiliş sürecinin aynası. binbir heves başlanmış ama can çıkmadan candan usanılmış ve film apar topar bitirilmiş. filmin son üç dakikasına girildiğinde kendi kendime “senarist bu kadar açılmışken neyi nasıl toparlayacak üç dakikada?” dedim. ve dediğim gibi toparlayamamış. ama bu ayrıntıların film tasarlanırken hesaba katıldığı belli. filmde baba ile yarımayın konuşmaları bizi, yarımayı ya da yarımayın evveliyatını bildiğni hissettiren sözler ve tavırlar var ama filmin sonunda yrımayla ilgili düğüm çözülmüyor. ayrıca babanın vasiyetini filmin sonunda göremiyoruz, halbuki bence senaryo yazılırken final sahnesi olarak düşünülmüş. müzikleri çok hoştu, en sevdiğim ayrıntıysa ana karakterlerden birinin ağzından dökülen şu sözler: tek bildiğim türkçe söz “seni seviyorum” onun da ne demek olduğunu unuttum.