söz gelimi
dağlarda pusuya yatsaydım eğer
ellerim kum taneleri olup dağılsaydı
gökyüzü düşseydi yüreğimden su olup
aksaydı yine de dönüp derdim: ölmek için lütfen
meşalesiz topraklarda bana gizlenen muma

söz gelimi
kapım bugün de açılmamışsa unutkanlığa
nasipsiz bırakmışsa ırmakların çağıltısı alışamamaklara
gözlerimi alamıyorsam sarhoş bulutların üstündeki kaktüslerden
o halde yere düşmek yasaktır derim  bu topraklarda yaşayanlara

söz gelimi
kaçmak namertlikse
değilse benim de kaderim bahçede hanımeli
kim etti beni deli, diye
sormamışsam hiçbir seyyar hikaye satıcısına
yine de sahipsiz olmadığımdır düşlerimde