Çekti gitti gülen kız yüzünde gülücükle
Ondan geriye sadece bir yığın umut kaldı..
Yalnızdı ki artık o hiç böyle kalmamıştı
Kan ağladıkça kalbim toplayıp da damıttım
Sundum onda son bir umut ne de çok susamıştı.
Gözlerimi boyadım bir soytarı oldu kalbim
O çok güldü o gün ben sonra çok ağladım.
YineDergi 
“Ele verdi cevherini sade bir vefasıza
Kıymet bilmez ellerde kıymetsizce kullanıldı.
Çatıştı akıl ve kalp bir uçurum kenarında
Akıl yardan atladı kalp kırıldı dağ başında”
bu kısım şiirin sıcaklığını biraz azaltmış gibi. ama özellikle son kısımda şiir havası tam anlamıyla yakalanmış. güzel olmuş, elinize sağlık..
eyvallah ferhat’çım. uçurdum o kısmı. 🙂
Gayet güzel olmuş.. Son zamanlarda hiç bi şiirden bu kadar haz aldığımı hatırlamıyorum..
sevdim bunu. 🙂
evet…