Bir kurşun yedi sol yanından
Kangren vurdu içli yarasından

Kapanırken gözleri, imanla
Bir feryat koptu bağrından

İnledi Bağdat düşerken bombalar
Göğsü daima şahadet pompalar

Vurgun yedi beyninden İslamiyet
Titredi ve düştü yere masumiyet

Koşarken engin deryalara hürriyet
Yakalayamazdı onu asla teslimiyet

Kurşun yağdı yağmur yerine
Füzeler savruldu yaprak yerine

Sokaklarında gezindi medeniyetin tankları
Yerle bir etti cehennemin ateş bumerangları

Sönmeyecek elbet bu kutlu meşale
Dayanır elbet iman çaresiz işgale

Uygarlık dedikleri maymunlar misali
Gerçekten hayvanlar! Daha medeni

Batarken ışık saçan güneş ufukta
Hilal elbet doğacak engin boşlukta

Sanma bitecek. Bu, dinmez abıhayat
Bize yeter bu iman, bu maneviyat

Gideceğimiz yer yek, aynı makber
Kalpte iman, dilde tekbir: Allahuekber.

---

∗ Halil ALTAY

---

---